lunes, 30 de julio de 2012

CRESTA DE LOS INFIERNOS (3.073-3.083-3.076 m.) - PICO ARNALES (3006 m.)

Xavi y yo ya llevábamos tiempo con esta cresta en la cabeza, Infiernos-Arnales-Pondiellos-Garmo Negro-Algas-Argualas. Cresta larga pero asequible, que si se hace entera pueden salir 9 tres miles seguidos. La idea es hacerla entera, pero el desnivel es considerable e iríamos decidiendo sobre la marcha. Quedamos el lunes sobre las 3 de la tarde, Xavi me viene a buscar y luego vamos a buscar a Neus. El viaje, como 4 horas de camino, se hace ameno hablando de frikadas nuestras y descubriendo nuevos objetivos en el gps, jeje. Llegamos a los baños de Panticosa, cenamos y nos acostamos sobre las 11, para las 4 levantarnos y poder salir a las 5 de la mañana (quina mandra). Suena el despertador, nos preparamos y a las 5 menos diez ya estamos en marcha.  

Aquí dejo la piada con tiempos, son aproximados, es la primera vez que grabo el track y consulto los datos, y cómo no me grabé waypoints de cada cima o collado, es lo que he ido interpretando mediante el gráfico.

Disatancia total: 14 km
Desnivel:  1400 m.(acumulado salía unos +2000 m.)  
Tiempo total:  9h 44' (incluyendo paradas)
Fecha de realización: 24 de julio de 2012
Track: baños de Panticosa-creterío Infiernos-Arnales-collada de Pondiellos-baños de Panticosa    http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=3137678


04'47h (1653 m.) párquing: El Gr se coge justo detrás de la casa de piedra (refugio). No tiene pérdida, Gr arriba hasta el collado de los Infiernos. El camino prometía ser muy bonito, pero a las 5 de la mañana todo es oscuro, y los frontales no alcanzan mucha distancia (la próxima vez me llevo el foco del Deal extrem :-D). Vamos subiendo a buen ritmo, Xavi y Neus no paran de hablar en toda la subida, yo a duras penas me he despertado y a duras penas tengo oxígeno para hablar mientras subo. Llegamos al embalse de Bachimaña, y descubrimos un refugio nuevo, muy grande y guardado. Más tarde nos enteramos, que es el refugio de Piedra que lo están traslando arriba.

 07h58 Ibón Azul Alto(2.390 m.) Vemos de lejos el collado, se ve buen camino y asciende suavemente.  

08h40 Collado de Infierno (2721 m.) Ya estamos en el collado y enseguida se ve un camino pisado con dirección al primer Infierno. El camino se va perdiendo, y hay fitas por todas partes. Según el libro de Miquel Capdevila, tenemos dos opciones, o ir por la cresta o ir ligeramente por la derecha por terreno pedregosos y deshecho. Lo hacemos por este segundo itinerario.  

9h37 Infierno NW (3.073m.)Primer tres mil de la jornada. Foto de rigor, y hacia la punta central por la cresta, muy bonito, aéreo y fácil.  

09h48 Punta Infierno Central (3.083 m.). Fotico y seguimos por la cresta, bajamos una pequeña horcada, y ascendemos sin dificultad a la punta SE.  

09h57'Infierno SE (3.076 m.)Ya hemos hecho las 3 puntas, ahora queda el paso más dedicado, la brecha que separa La punta SE del pico Arnales. Comprovaremos si realmente se puede destrepar en un III como afirma Capdevila, o necesitaremos montar rápel. Por los comentarios que había leído en otros blogs, la desgrimpada de tercero de Miquel Capdvila no la veía nadie...  

10h08' Brecha. Realmente la gente tenía razón, Capdevila es una fiera, el tercero desde arriba no se ve por ningún lado, un destrepe que da mucho yu-yu. Descubrimos el rápel, un bloque con 5 o 6 bagas de refuerzo. Después de hacer cursos de escalada y de autorescate, la idea de rapelar de un mismo punto es algo que me pone nerviosa. Así que sacó el pitón que llevaba e intento meterlo en algún sitio. Pero la zona está bastante descompuesta, y lo único sólido que se ve es la roca del rápel. Xavi, no se lo piensa más, y decide bajar por este rápel, lo que no me hace mucha gracia, insisto, mucha vaga pero un mismo punto. Ya sabemos que si esa roca ha aguantado a "X" personas, no tiene porque fallar hoy, pero somos conscientes, que esa roca, un día "X" dejará de ser sólida, y nadie sabe cúando pasará... En fin, la roca parecía fuerte, le di alguna patada para ver cómo sonaba, y como tampoco teníamos más opciones, bajamos los tres haciendo ráppel. Neus, flipando porque no sabía nada de este tramo y no está acostumbrada a usar cuerda. Yo bajo con mi nuevo reverso 4, que con cordino de 7 mm y mi machard de autoseguro, funciona estupendamente ;-). Según Capdvila, rápel de 10 metros, pero nosotros calculamos unos 15m. Al llegar a la base de la brecha, Xavi va estudianto un rápel que hay montado para bajar más hacia abajo. Neus y yo empezamos a mirar otras alternativas. Vemos dos posibles alternativas, que no nos convencen porque la roca se ve muy descompuesta. Y Neus ve una tercera posibilidad, que es la que más nos convence y mirando con la reseña de Capdevila coencide totalmente. El paso es subirse a un bloque que hay en medio de la brecha, y cogerse de la pared de enfrente para salir en fácil escalada. Neus se lo mira y remira, la verdad que hace bastante impresión, porqué si falla un pie te vas para abajo, unos 3 metros de caída a la base de la brecha que como está inclinada podrías caer rodando al vacío...? Neus no se acaba de lanzar, así que me ofrezco a probarlo (también con el cangueli encima) pero Neus se acaba animando, y lo saca sin dificultades, ole tú! Así que abriendo el pie derecho y apoyando el pie izquierdo en la pared de enfrente,  y cogiéndome con la mano derecha e izquierda en dos salientes, consigo agarrarme a la pared y salir en pequeño flanqueo hacia la derecha, en una repisa bastante ancha (en las fotos se puede observar una poco la secuencia). Es increíble, cómo despúes de tanto tiempo que Capdevila y compañeros hicieron esta ascensión (1994) la descripción siga siendo tal cual. Pasa Xavi, y me adelanto a ver cómo sigue el camino, tiene muy buena pinta. Descendemos a una brecha más ancha y fácil, donde nos esperan dos montañeros vascos. Nos preguntan cómo esta la brecha. Les decimos que para para subirla xugno, es bastante vertical, y cargados cómo iban cargados, mejor hacer un rodeo por abajo, y aunque se pierda mucho más tiempo, no meterse por allí. Seguimos la cresta, ancha y fácil.  

10h59 pico Arnales (3006 m.)Ya hemos hecho los 4 tres miles más cercanos, ahora observamos en la lejanía lo que nos quedaba todavía. Nos quedaba bajar hasta los collados de Saretas y Pondiellos, para luego volver a subir en bastante pendiente a la aguja Pondiellos. Y despúes de Pondiellos, Garmo Negro, pico Algas y Argualas. Buf, vaya palizón todavía... De tiempo no íbamos mal, pero sabíamos que en el collado de Pondiellos había escapatoria para volver a bajar al coche, si decidíamos continuar ya no había marcha atrás, y estábamos casi obligados a acabar la travesía. Nos lo pensamos bastante, Neus está bastante animada para subir, Xavi y yo no lo vemos tan claro. A mi me daba miedo darles la bajadita, cuanto más subo, peor bajan mis rodillas. Decidimos acabar el día con un buen sabor de boca, y dejar la segunda parte para una próxima vez.

12h14' Collado Pondiellos (2089 m.) Comemos algo, e iniciamos el descenso por un camino bien marcado pero de bloques, horroroso, pesado... Mientras más bajamos el camino va mejorando. La verdad que fue una bajada matadora, de unas dos horas sin parar.

14h15 llegada al coche, cervecita para Neus ;-), freeway para Xavi, i cocacola para Sandra (gràcies Roser ;-)

Jornada magnífica, con dos grandes!!  Gracias chicos, sou uns cracks!

Sandra

3 comentarios:

  1. neus:
    nena! no ho haguera pogut explicar millor. Que fidel i detallista que ets.

    Vaig disfrutar com una criatura!! gràcies a tots dos perquè amb el cangueli que tenia si no hagués anat amb vosaltres segurament giro cua. MERCI!!

    ResponderEliminar
  2. hola sandrix,impresionante documento,las crestas me han recordado bastante al canal moscowa.donde podria hacer un cursillo basico de escalada?.
    yo he estado 4 dias en el pirineo,tengo a medias el post del blogg por falta de tiempo,pero lo acabare. la ruta fue. bujaruelo-canal moscowa-glaciar d'ossue-presa gavarnie-bretcha roland-clavijas de cotatuelo-parking de ordesa.

    ResponderEliminar
  3. Neus, cangueli tu? si sembla que ho hagis fet tota la vida!!

    Jousef, menuda travesía que t has metido!!! edítalo ya!!! tiene muy buena pinta. Yo hoy he vuelto de otro palizón, 3 días en los Pirineos de travesía, Baños de Panticosa-Collado Marcadau-Ref. Wallon-collado del gran Facha-Ref. Respomuso-Collado Infiernos-Panticosa, con visita a lagos extras (Cambales, Arriel, Cantal, Ibones azules, bachimaña...)Increíble paisaje, ya colgaré las fotos! Respecto al curso básico, si estás federado, mira en la FEEC, cursos de promoción, son económicos y están muy bien, hay de todos los niveles, y si encima ves que te los dan "Núria y Manel" 100% recomendado, mis profes, amigos y unos Cracks!

    ResponderEliminar